Η αμείλικτη σύγκρουση δύο κόσμων στην Ελλάδα εν όψει εκλογών και ο ρόλος του Πάνου Καμμένου

12.09.2015



ου Μάνου Μεϊμαράκη

– Τι δεν αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις
– Η βρώμικη δουλειά σε βάρος του Καμμένου
– Πως μόνο η Δικαιοσύνη εγγυάται την πολιτική σταθερότητα
– Ποιοι απειλούν την συγκυβέρνηση και να ρίξουν τη χώρα στα Τάρταρα

«Το κατεστημένο θέλει μια ελεγχόμενη συγκυβέρνηση προθύμων αιχμαλώτων,
ο λαός θέλει μια καθαρή συγκυβέρνηση τολμηρών προσωπικοτήτων»

Οι δημοσκοπήσεις οπωσδήποτε δεν αποτυπώνουν παρά μια στιγμή, αυτή κατά την οποία πραγματοποιούνται, αποτελούν δε χρήσιμα εργαλεία παρατήρησης της συμπεριφοράς του εκλογικού σώματος, τα μυστικά τους πολλά, αλλά πάντως αυτό που κάνουν είναι να παρατηρούν μέχρι την τελευταία στιγμή το εκλογικό σώμα και ενίοτε χάνουν πολύ από το ευρύ πεδίο της παρατήρησης. Τι ακριβώς χάνουν από αυτό το ευρύτατο πεδίο της παρατήρησης οι δημοσκοπήσεις ή μάλλον… τι δεν καταφέρνουν να αποτυπώσουν, το οποίο μάλιστα κρίνεται ως μείζονος πολιτικής σημασίας που θα δώσει σχήμα στο αποτέλεσμα αυτών των εκλογών;

Άλλαξε η ζωή στην Ελλάδα και γι’ αυτό υπάρχουν ευθύνες
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων θεωρούν ότι η ζωή τους άλλαξε από τη μια μέρα στην άλλη το 2010, εξαιτίας της χρεωκοπίας στην οποία έριξαν τη χώρα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Με την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος σε εκατοντάδες χιλιάδες ρουσφέτια, θηριώδεις υπερτιμολογήσεις δημοσίων έργων από κεντρικές οδικές αρτηρίες της χώρας μέχρι πλατείες χωριών με 12 κατοίκους, κακοδιαχείριση, μίζες, σκάνδαλα, πολλά σκάνδαλα, μικρά και μεγάλα, απίστευτα σκάνδαλα σχεδόν παντού οριζοντίως και καθέτως, αλλά και από λάθη και παραλείψεις. Ο ελληνικός λαός γνωρίζει γιατί η Ελλάδα μπήκε στα μνημόνια.. και μαύρισε η ζωή του από τη μια μέρα στην άλλη.
Που φαίνεται λοιπόν, στις δημοσκοπήσεις των ημερών μας ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών και ψηφοφόρων θέλει να εκδικηθεί όσους κατάκλεψαν και κατέστρεψαν την χώρα; Που είναι στις δημοσκοπήσεις όλος αυτός ο κόσμος που φωνάζει (από μέσα του): να φύγουν επιτέλους οι κλέφτες, οι ανίκανοι, οι πολιτικοί απατεώνες.
Η απάντηση είναι η εξής: πουθενά!
Θα πει κανείς: Μα, εκ φύσεως τους δεν προορίζονται οι ποσοτικές μετρήσεις γι’ αυτόν τον σκοπό. Δηλαδή να περιγράφουν την απέχθεια του κόσμου στους κλέφτες που έφτασαν την χώρα εδώ. Αυτά φαίνονται στις ποιοτικές μετρήσεις. Πολύ σωστά!

Τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων κρύβουν τα αληθινά ποσοστά
Αλλά μήπως έχουν δημοσιευθεί ποιοτικές μετρήσεις και δεν τις είδαμε;..
Μέχρι τώρα βλέπουμε πίνακες, ποσοστά, προβλέψεις, παραστάσεις νίκης.
Θα δούμε σε κάποια από τις μεγάλες εφημερίδες του Σαββατοκύριακου ή στα κεντρικά δελτία ποιοτικές μετρήσεις με ερωτήματα προς τους πολίτες: Πιστεύετε ότι η διαφθορά των πολιτικών δεν βοηθά την χώρα να βγει από τα αδιέξοδα; Εκτιμάτε πως αν απομακρυνθούν από την κεντρική πολιτική σκηνή πολιτικοί τους οποίους βαρύνουν σκάνδαλα θα είναι και πιο διαχείρισιμη η κρίση; Θεωρείτε ότι ένας υπουργός ο οποίος εμπλέκεται σε οικονομικό σκάνδαλο είναι ευάλωτος σε εκβιασμούς πολιτικών του αντιπάλων και πόσο; Πολύ, λίγο, καθόλου, δξ/δα;

Το θέατρο σκιών πίσω από τις παραστάσεις νίκης
Δεν θα δούμε μέχρι τις εκλογές ποιοτικές μετρήσεις, δεν θα αναλυθούν ποιοτικά χαρακτηριστικά, δεν θα γίνουν τέτοιου είδους αναλύσεις, δεν θα ερευνηθεί το ψυχολογικό κλίμα αυτών των πολύ ιδιαίτερων εκλογών. Θα δούμε μόνο ποσοτικές μετρήσεις και θ’ ακούμε από τους υποβολείς διαφόρων κέντρων εξουσίας ότι αυτές οι εκλογές είναι και λίγο αχρείαστες, είναι και λίγο σικέ, είναι και λίγο σιγά τα ωά, τράβα να ψηφίσεις ή όχι το ίδιο είναι, όλοι ίδιοι είναι, κτλ. Αλήθεια;…
Αν λοιπόν είχαμε μπροστά μας τις απαντήσεις σε αυτά ή ανάλογα ερωτήματα, θα είχαμε και ολόκληρη την εικόνα του τι σκέφτεται ο κόσμος και τι πραγματικά ζητά από μια κυβέρνηση συνεργασιών. Όχι, πως υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη όμως, πλέον το ακούει κανείς παντού στην κοινωνία: Να φύγουν οι κλέφτες από την πολιτική, να τελειώνουμε επιτέλους με τα διαπλεκόμενα, να βγουνε μπροστά αυτοί που πράγματι νοιάζονται τον τόπο.
Αντιθέτως, το εκλογικό σώμα καθημερινά μέσω των ποσοτικών μετρήσεων δέχεται ομοβροντία μηνυμάτων ότι τα ποσοστά περίπου είναι αυτά και δεν αλλάζουν, «εμάς θέλετε, εμάς εμπιστεύεστε (με το ζόρι)», και ότι αφού αυτοδυναμία δεν έχει κανείς, θα συγκυβερνήσουν κάποιοι με κάποιους. Με ποιούς; Θα δούμε. Ποιοί θα διαχειρισθούν το πακέτο Γιούνκερ; Δεν μας λέει κανείς! Και η συνέχεια δίνεται στα τηλεοπτικά πάνελ και παράθυρα όπου αναλύεται σχεδόν απ’ όλους ποιες είναι περίπου οι εφικτές συνεργασίες. Και πολύ έξυπνα κι έντεχνα, η προσοχή του κόσμου απορροφάται από το μείζον…

Ο μύθος της πολιτικής σταθερότητας
Και το μείζον είναι: Πως το πολιτικό σύστημα θα καταφέρει να εγκαταστήσει την πολιτική σταθερότητα στην χώρα όταν πίσω από τις συνεργασίες επιχειρείται το ξέπλυμα και ίσως μεθοδεύεται και η παραγραφή σκανδάλων. Ήδη τον Δεκέμβριο παραγράφεται η λίστα Λαγκαρντ.
Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι πολιτική σταθερότητα με την συμμετοχή σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, ανθρώπων που μυστικές υπηρεσίες ξένων κρατών ή εκδότες ή καναλάρχες ή εταιρίες ειδικού σκοπού ή άλλοι κύκλοι, κρατούν αιχμάλωτους με εμβάσματα στο εξωτερικό, με κρυφές κάμερες, ντοκουμέντα κ.α. δεν μπορεί να υπάρξει.
Η ελληνική κοινωνία το έχει πάρει το μήνυμα ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί θα επιχειρήσουν εκ νέου να συγκαλύψουν όλες τις υποθέσεις σκανδάλων, όχι μόνο σε υπουργεία, αλλά και σε δεκάδες δήμους σε όλη τη χώρα, αλλά και σε δεκάδες άλλους φορείς που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, κ.α. Ένας μη ψύχραιμος παρατηρητής θα προέβλεπε ότι σχεδιάζουν να αφανίσουν κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο.
Η ελληνική κοινωνία επίσης, έχει πάρει και το μήνυμα ότι κάποιοι επιχειρούν να την πείσουν να κάνει και η ίδια τα στραβά μάτια προκειμένου να υπάρξει πολιτική σταθερότητα. Στεγνός εκβιασμός, λέγεται αυτό!…
Ενδεχομένως, να έχουν και έτοιμη την απάντηση αν τους προκαλέσει ο κόσμος να κυνηγήσουν την διαφθορά, δηλαδή τον κακό εαυτό τους. Θα έλεγαν ίσως: «Χάριν της ιδιαίτερης αποστολής αυτής της κυβέρνησης, κρίνεται απαραίτητο να εστιάσουμε σε στα σημαντικά ζητήματα, που μάλιστα θα κρίνουν και την πορεία της χώρας στο μέλλον».
Ασφαλώς, κοσμούν με την παρουσία τους την πολιτική σκηνή της χώρας άνθρωποι πεντακάθαροι απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους. Όμως είναι δική τους υποχρέωση να βγουν επιτέλους στο φως.
Όπως επίσης αντιλαμβάνεται κανείς ότι, όταν μια κυβέρνηση συνεργασίας κυνηγήσει πράγματι το οικονομικό έγκλημα και την αδικία σε βάρος του ελληνικού λαού και του δημοσίου, και το αποδείξει στην πράξη, θα εμφυσήσει την εμπιστοσύνη στους πολίτες και θα ανοίξουν πολλά στόματα σε πολλά επίπεδα και θα αποκαλυφθούν κι άλλα.

Εκβιάζουν τον λαό να υποκύψει στο κουκούλωμα των σκανδάλων(;)
Τον Οκτώβριο του 2010 ο υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, είπε ότι εξαιτίας της λίστας Φαλτσιάνι έγινε η μεγαλύτερη είσπραξη διαφυγόντων φόρων στην ιστορία του ισπανικού κράτους! Επίσης, τα στοιχεία από την λίστα Φαλτσιάνι χρησιμοποίησαν και εισέπραξαν διαφυγόντες φόρους η Γαλλία, η Ιταλία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ. Όπως μαθαίνουμε τώρα η λίστα που έφτασε στην Ελλάδα έφτασε ψαλιδισμένη, έλειπαν από μέσα μεταξύ άλλων, ονόματα πολιτικών και offshore εταιρίες τους. Και αυτή τη λίστα εδώ και μερικά χρόνια ακόμα την κοιτάμε…

Κι εμείς, εδώ στην Ελλάδα ψάχνουμε το κατάλληλο κυβερνητικό σχήμα που θα την πετάξει στα σκουπίδια αυτή τη λίστα, όπως και άλλες, μαζί με δεκάδες φακέλους σκανδάλων. Προφανώς διότι θα έχουν παραγραφεί όλα…

Πολιτική σταθερότητα = Δικαιοσύνη
Αν και η Ελληνική Δικαιοσύνη λειτουργούσε ταχύτερα, η αποτύπωση στις δημοσκοπήσεις θα ήταν άλλη, ίσως η αληθινή. Αν οι υπουργοί κάθονταν στο σκαμνί σχεδόν αμέσως, θα ήταν άλλη η διάταξη των κομμάτων σήμερα. Κάποια κόμματα δεν θα υπήρχαν καν σήμερα…
Όταν πρόκειται να ψηφίσουν μνημόνια σε χρόνο μηδέν εμφανίζονται εκατοντάδες βουλευτές από το εντελώς πουθενά. Όταν όμως φτάνει μια υπόθεση στη Βουλή στην οποία εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα, όλοι είναι στις περιφέρειες τους…
Αναζήτησε όμως κανείς και τα αίτια που η Ελληνική Δικαιοσύνη λειτουργεί με ρυθμούς χελώνας και πολλές υποθέσεις παραγράφονται; Ή θα αφεθεί ο κόσμος να παρασυρθεί στην αφοριστική ρητορική ότι και στην Δικαιοσύνη πολύ ύποπτα δεν λειτουργεί τίποτα;
Για παράδειγμα, πόσο γρήγορα ένας Οικονομικός Εισαγγελέας μπορεί να μελετήσει, να ερευνήσει, να τεκμηριώσει, δηλαδή να ανταποκριθεί στο καθήκον του όταν έχει μπροστά του δεκάδες σοβαρές υποθέσεις που πρέπει να τρέξει; Αν αναλογισθούμε ότι το ερευνητικό του έργο, και συμβαίνει πολλές φορές, εξαρτάται κατά ένα βαθμό και από πορίσματα άλλων υπηρεσιών, οι οποίες και εκείνες δεσμεύονται από πρωτόκολλα και κώδικες;…
Αν δε, διαρρεύσει και ότι ένας οικονομικός εισαγγελέας έβγαλε λαβράκι, συμβαίνει συχνά στο σοβαρό κράτος που δεν είμαστε να τον ξηλώσουν από την συγκεκριμένη θέση. Ή μήπως δεν συμβαίνουν αυτά και χειρότερα. Παλιότερα δε, εισαγγελείς και δικαστικούς τους εκτελούσαμε. Ευτυχώς, τώρα που γίναμε πολιτισμένο κράτος, δεν τους σκοτώνουμε, τους μεταθέτουμε, τους κάνουμε τη ζωή μαύρη μέχρι που καταρρέουν στα σκαλοπάτια του Αρείου Πάγου (πραγματικό περιστατικό).
Αυτά όλα πρέπει να τελειώνουν.
Σε αυτό το σοβαρό κράτος που δεν είμαστε, μπορεί να συμβεί και το εξής εξαιρετικό: Να εργάζονται νυχθημερόν για χρόνια Αστυνομία, Εισαγγελείς και μια σειρά ελεγκτικών μηχανισμών και με πολύ κόπο να καταφέρνουν να συλλάβουν και να χώσουν στον Κορυδαλλό μεγαλέμπορο ναρκωτικών, αλλά με μια απλή τροπολογία στη Βουλή ο καταδικασθείς να αποφυλακίζεται αλλά και με την χρήση άλλων διατάξεων, να παίρνει πίσω μεγάλο μέρος των χρημάτων που του κατασχέθηκαν από το εμπόριο ναρκωτικών…

Ή μήπως δεν χάλασε ο κόσμος για την υπόθεση SIEMENS και με μια τροπολογία στη Βουλή, το καθάρισαν το θεματάκι σε χρόνο μηδέν;…

Αυτά όλα δεν καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις, ή μάλλον αυτά όλα και πολλά άλλα δεν αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις…
Πάντως,… όλες οι δημοσκοπήσεις έχουν καταφέρει(;) να σπείρουν την αμφιβολία στο εκλογικό σώμα ότι οι ΑΝΕΛ δεν μπαίνουν στην Βουλή, ότι πρώτος με διαφορά δεν θα είναι κανείς, και από τα μικρά κόμματα τελικά δεν μπαίνει αυτό που έμπαινε στις δημοσκοπήσεις της Τετάρτης, γιατί μπαίνει το άλλο που φαινόταν να μπαίνει την Παρασκευή το μεσημέρι, κ.α. Στα ρουθούνια του Υψίστου έφτασε η μπόχα από αυτό το βορβορώδες παρασκήνιο στη χώρα.

Φαίνεται από το φεγγάρι ότι το κατεστημένο έχει αποφασίσει να τιμωρήσει μόνο τον Καμμένο σε αυτές τις εκλογές. Και αυτό το κατεστημένο υπάρχει! Ποιο σύστημα όμως είναι αυτό που έχει τόσο μεγάλη δύναμη;.. Το παλιό!
Το τόλμησε και το κατάφερε σε άλλη περίπτωση στο παρελθόν. Και κάποιος άλλος στο πολύ πρόσφατο πολιτικό παρελθόν επιχείρησε να αναμετρηθεί, αποφασίσθηκε η αποδόμηση του και εξαφανίσθηκε από τον πολιτικό χάρτη. Αντίθετα, λεβέντικες καρικατούρες που βγάζει ως λαγούς από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού το σύστημα, «όλα δείχνουν» ότι μπαίνουν στη Βουλή.

Σε αυτές τις εκλογές όμως τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά.

Μυρίστηκαν 35 δισ ευρώ και θέλουν να μας σώσουν…
Ο κόσμος γνωρίζει πλέον τους υπευθύνους της σημερινής κατάστασης… Είναι αυτή η δικομματική χούντα των σκανδάλων που ρήμαξε τη χώρα με τις λοβιτούρες και την κακοδιαχείριση, οδήγησε τη χώρα στον οικονομικό μαρασμό και την χρηματοοικονομική ασφυξία ώστε έγιναν αναγκαία τα μνημόνια. Και η ίδια φαυλοκρατία θέλει τώρα να συγκυβερνήσει, αλλά να μην ενοχληθούν και στελέχη των κομμάτων τους που βρέθηκαν με τα κλεμμένα. Αλλά θέλει και να διαχειρισθεί και το χρηματοδοτικό εργαλείο των 35 δις. ευρώ από το πακέτο Γιουνκέρ, το τελευταίο πακέτο για βοήθεια και ανάπτυξη που δίνει η Ευρώπη στην Ελλάδα, ως την μια και τελευταία ευκαιρία να φτιάξουμε επιτέλους ένα σοβαρό κράτος!

Δεν φοβάται κανείς ότι δεν θα το σκορπίσουν στον άνεμο όλο αυτό το χρήμα; Έχουν αντιληφθεί ότι ο λαός τους ψηφίζει όπως το θύμα του βιασμού περιμένει τη λύτρωση από τον βιαστή του; Έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται καθόλου πιά;..

Ας δούμε όμως και μια άλλη παράμετρο που χαρακτηρίζει απόλυτα τις διαθέσεις τους. Δεν τους απασχολεί το περιεχόμενο των καταγγελιών του Πάνου Καμμένου για διεφθαρμένους πολιτικούς που τ΄άρπαζαν, ή το περιεχόμενο των 19 φακέλλων που έστειλε στην Δικαιοσύνη, δεν τους απασχολεί η νέα κατάθεση Φαλτσιάνι, δεν τους απασχολούν υποθέσεις υπουργών που χρηματίζονται από μεγαλεμπόρους ναρκωτικών, δεν τους απασχολούν όλα αυτά.

Η βρώμικη δουλειά σε βάρος του Καμμένου
Ο Καμμένος τους απασχολεί!… Κάνει μπαμ από τα μακρινό Τζιμπουντί ότι θέλουν να βγάλουν από τη μέση τον Καμμένο γι’ αυτά που καταγγέλλει, τα οποία όμως η κοινή γνώμη παρακολουθεί με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Ζητούν μια συγκυβέρνηση που θα φέρει την πολιτική σταθερότητα στη χώρα, σχεδόν όλοι τους δηλώνουν ότι θα συμμαχούσαν και με το διάολο προκειμένου να «σώσουν» τη χώρα, αλλά δεν έχουν καλέσει ακόμα τον Καμμένο να τους ανοίξει τα χαρτιά του, ώστε να απομακρύνουν από τα κόμματα τους όσους εμπλέκονται σε υποθέσεις με αποτέλεσμα αυτή η ρημάδα η συγκυβέρνηση να μην είναι έρμαιο όπως οι προηγούμενες…
Θα πει κανείς: Ε, προεκλογικά δεν γίνονται αυτά τα πράγματα; Θα έχουν πολιτικό κόστος.
Έγιναν ποτέ μετεκλογικά άραγε;..
Λοιπόν, πως θα αποδομήσουν τον Καμμένο είναι το πρόβλημα τους. Και την βρώμικη δουλειά την έχει αναλάβει προσωπικά ο πρόεδρος της ΝΔ. Το απέδειξε σε όλες τις τελευταίες του τηλεοπτικές εμφανίσεις. Φυσικά, και η στάση του δεν εκφράζει το σύνολο των στελεχών του κόμματος του, διστακτικά αλλά το εξομολογούνται στα πηγαδάκια των δημοσιογράφων. Και είναι επίσης γνωστό ότι η ρητορική του προέδρου της ΝΔ ενάντια στον Καμμένο, δεν έχει στον κόσμο, το γκελ που περίμεναν στη Συγγρού…
Όλα αυτά δίνουν σε έναν ψύχραιμο παρατηρητή το δικαίωμα να συμπεράνει ότι το πρόταγμα της ΝΔ για συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ με σκοπό το καλό της πατρίδας ίσως να είναι και λίγο… πρόστυχα ψεύτικο. Μάλλον η πολιτική επιβίωση διαφόρων πολιτικών οικογενειών ένθεν και ένθεν την επομένη των εκλογών είναι αυτό που ενδιαφέρει τις παράγκες του πάλαι ποτέ δικομματισμού. Αυτό που λέμε απλά: βάζουν το κόμμα πάνω από την Ελλάδα, ακόμα μια φορά. Ειδάλλως, ιδού η διαπλοκή και η διαφθορά, ιδού οι 19 δικογραφίες που κατέθεσαν οι ΑΝΕΛ στους Εισαγγελείς, ιδού δεκάδες υποθέσεις σε δήμους, ιδού τα Εθνικά Κληροδοτήματα να γίνει μια μεγάλη έρευνα και σε αυτά επιτέλους, ιδού τα ακίνητα του Δημοσίου, ιδού χιλιάδες πράγματα να συμμαζευθεί το κράτος και να γυρίσει πίσω το δημόσιο χρήμα που ληστεύθηκε όλα αυτά τα χρόνια.
Ακόμα, ιδού και ο «ψευτράκος», «πονηρούλης» Αλέξης, απαλλαγμένος μάλιστα κι εκείνος από τα δικά του βαρίδια και ίσως πιο πρόθυμος από ποτέ να κυνηγήσει την διαφθορά, την διαπλοκή, το κατεστημένο και το παλιό και το σάπιο.

Κυνήγι της διαπλοκής = Απομείωση του χρέους.-
Η λύση που προσφέρει ο λαός απλόχερα δεν είναι κάπου ανάμεσα στον κρατισμό και τον ιδιωτικό τομέα, ούτε ντε και καλά το μείγμα πολιτικό χυλού που επικοινωνούν οι μετρήσεις. Η λύση που θέλει και προσφέρει ο λαός είναι ανάμεσα στην διαφάνεια και τα σκοτάδια της συγκάλυψης. Ο λαός θέλει να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα, που θα βοηθήσει πολύ στην απομείωση του χρέους και στην ελάφρυνση των βαρών από τις πλάτες του, απλό είναι. Αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής στην εξίσωση αυτών των εκλογών.
Από την άλλη, το κατεστημένο στη χώρα θέλει μια συγκυβέρνηση που θα του εγγυηθεί ότι δεν θα βρεθεί κανείς να ενοχλήσει τα συμφέροντα του.

Συγκρούονται δύο κόσμοι στην Ελλάδα ετούτες τις ημέρες.
Το κατεστημένο θέλει μια ελεγχόμενη συγκυβέρνηση προθύμων αιχμαλώτων,
ο λαός θέλει μια καθαρή συγκυβέρνηση τολμηρών προσωπικοτήτων.
Και η μόνη συζήτηση που έχει νόημα να γίνεται μέχρι και την Κυριακή των εκλογών είναι η διαφάνεια στην πολιτική ζωή του τόπου.

Μάνος Μεϊμαράκης

http://olympia.gr