Κάτι παιδιά με μια σημαία…

από **Admin** Τετ Φεβ 24, 2021 8:59 pm

24.02.2021

Ήταν 9 χρόνια πριν όταν το ημερολόγιο έγραφε 24 Φεβρουαρίου του 2012. 9 χρόνια πριν όταν, όχι μια, αλλά χιλιάδες παρέες απ όλη την Ελλάδα ήρθαν κοντά και πίστεψαν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Ναι ολόκληρο τον κόσμο, γιατί γι αυτούς ολόκληρος ο κόσμος ήταν η Ιθάκη τους, η πατρίδα τους, το βιός τους, η Ελλάδα.

Γράφει ο Νίκος Διακομιχάλης

Αυτές λοιπόν οι παρέες, διαφορετικές μεταξύ τους και έως εκείνη τη μέρα με αντίθετες και αντίπαλες σκέψεις και πολιτικές αντιλήψεις, ενώθηκαν και έμειναν στην ιστορία ως εκείνα τα παιδιά με εκείνη τη μια σημαία. Οι περισσότεροι έχοντας άγνοια για τα περί πολιτικής, άλλοι καχύποπτοι και άλλοι ανυπόμονοι για αυτή την αλλαγή που ήλπιζαν. Το κάλεσμα ήταν για όλους τους Έλληνες με έναν μόνο όρο, να έχουν στη ψυχή τους την πατρίδα τα ιδανικά και τα πιστεύω του Ελληνισμού.

Όση ομορφιά όμως και να υπάρχει στο μεγαλείο του Ελληνισμού, υπήρχαν πάντα και οι «εφιάλτες» για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Έτσι είναι φυσιολογικό κάποιοι τέτοιοι να υπήρξαν και 9 χρόνια πριν. Τα παιδιά με τη σημαία λοιπόν ξεκίνησαν τον αγώνα. Δύσκολος, πρωτόγνωρος και άνισος, Πάλεψαν όμως, απέναντι σε «θεούς και δαίμονες», απέναντι σε εξωτερικές αλλά και εσωτερικές επιθέσεις. Άντεξαν! Πήραν τον όρκο κάτω από τη σημαία και συμφώνησαν σε μια, ενιαία, κοινή διακήρυξη, λίγα βασικά πράγματα, όχι θεωρητικές ανακοινώσεις, αλλά συγκεκριμένες θέσεις.

Αυτή τη φορά οι παρέες των Ελλήνων δημιουργούσαν κάτι από κάτω προς τα πάνω, εκείνες οι παρέες έδειξαν το δρόμο στην όποια ηγεσία και όχι το αντίθετο που είχαμε συνηθίσει να συμβαίνει τόσα χρόνια. Ήρθε λοιπόν η ώρα και αυτά τα παιδιά με τη σημαία ανέλαβαν να κάνουν πράξη αυτά τα λίγα που υποσχέθηκαν πρώτα στους εαυτούς τους μετά στους ανθρώπους τους και τέλος σε ολόκληρο το ελληνικό έθνος.

Δεν ήταν ένδοξη η νίκη, δεν ακολούθησε το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, δεν πίστεψαν όλοι, δεν ήταν η ιδανικότερη στιγμή, ούτε βγήκαν αλώβητοι από τον τεράστιο πόλεμο που δέχθηκαν. Ήταν όμως η ώρα να ξεπεράσουν τον εαυτό τους να γραφτούν στην ιστορία ως η παρέα που απέδειξε ότι πράγματι το μέγεθος μετράει, αλλά στην προκειμένη μετρούσε το μέγεθος της πίστης σε αρχές και αξίες, όχι το μέγεθος των ποσοστών στις κάλπες. Η διαχείριση, δύσκολη και γεμάτη απ το φαρμάκι ανθρώπων που είχαν οδηγήσει μέχρι τότε τη χώρα, όχι στο χείλος αλλά κάτω απ τον γκρεμό και την κλοτσούσαν. Αντέξαμε!
Είπαμε ότι ο οδηγός μας θα είναι ο όρκος κάτω απ τη σημαία, σε αυτά τα λακωνικά λόγια της διακυρηξης. Το βάρος ήταν τεράστιο και άνισο σε σχέση με τις ευθύνες μας, όμως η προστασία της πατρίδας ήταν το μόνο ζητούμενο. Η απεμπλοκής των Ελλήνων από τη χειρότερη συμφωνία που έχει υπογράψει κάποιο κράτος εν καιρό ειρήνης ήταν επιβεβλημένη. Όπως επίσης επιβεβλημένο ήταν να οργανωθεί η άμυνα του έθνους. Αφού η οικονομική κατάσταση αλλά και άλλοι παράγοντες, είχαν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην άσχημη κατάσταση όλων των βασικών τομέων του κράτους, ήταν φυσικό αυτό να λαμβάνει χώρα και στον τομέα της Εθνικής άμυνας.

Τα παιδιά με τη σημαία τα κατάφεραν, έκαναν πράξη την υπόσχεση. Η Ελλάς κατάφερε να απεμπλακεί από τη χειρότερη συμφωνία που έχει υπογράψει κράτος εν καιρό ειρήνης. Αυτά τα παιδιά που έτρεχαν στις γειτονιές και διέδιδαν τα νέα, ότι υπάρχει ελπίδα αρκεί να το πιστέψουμε, κατάφεραν και απέδειξαν ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μάχονται και θα παλεύουν για το κοινό καλό και συμφέρον. Άνθρωποι που δεν θα τους αγγίζουν τα εκατομμύρια και η πρόσκαιρη δόξα, άνθρωποι που βλέπουν τους πολίτες σαν ανθρώπους και όχι σαν αριθμούς και νούμερα προς εξυπηρέτηση ίδιων συμφερόντων.
Αυτά τα παιδιά λοιπόν, απέδειξαν τρία πράγματα.

1. Τελικά ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΟΙ, και τότε τα κατάφεραν. Δεν μετράει όμως αυτό, αφού αυτοί που κυβερνούν σήμερα είναι πιο πολλοί αλλά το Τσεσμε αυτή τη στιγμή κάνει βόλτες ανοιχτά της Εύβοιας.

2. ΗΤΑΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ , αλλά η ύπαρξη τους εξαρτάται από τον ελληνικό λαό. Αυτόν υπολόγιζαν και για αυτόν πάλευαν. Ανεξάρτητοι λοιπόν ως προς τις ιδέες αλλά εξαρτημένοι λοιπόν από την αγάπη και την πίστη του Ελληνικού λαού.

3. Πράγματι ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ γιατί κατάφεραν την υπόσχεση τους, να βγει η χώρα από τα μνημόνια και έμειναν σταθεροί μέχρι τέλους στις αξίες τους και τα πιστεύω τους δείχνοντας ότι οι Έλληνες έχουν και πρέπει να έχουν τσαγανό και φιλότιμο. Τσαγανό για να παλεύουν άνισες μάζες και φιλότιμο να παραιτούνται όταν παρά τη μάχη δεν καταφέρνουν να αποτρέψουν αυτά για τα οποία πολέμησαν.
Αυτά τα παιδιά με τη σημαία έχουν όνομα, είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και με τον Πανό Καμμένο έβγαλαν τη χώρα από τα μνημόνια της υποδούλωσης, για 4,5 χρόνια δεν άφησαν κανέναν να κόβει βόλτες ανενόχλητος στο Αιγαίο και παραιτήθηκαν από θώκους και οφίτσια γιατί διαφώνησαν με την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας! Σήμερα γιορτάζουν τα 9 χρόνια απ τη δημιουργία τους.